donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag 15, 16, 17 en 18 juni

donderdag 15, vrijdag 16, zaterdag 17 en zondag de 18 e juni.

allereerst : baaie dankie voor alle felicitaties omdat michelle geslaagd is.

we zullen het allemaal aan haar overbrengen. voorlopig is meisje aan't feesten en zijn wij nog niet thuis.

donderdag dus......de dagen van de week schieten voorbij, zonder dat we echt spectaculaire dingen beleven, niet anders dan "aan de boodschap" en "a la playa"

wel al beetje bij beetje aan de opruim, wordt steeds leger...... onder de luifel.

omdat er drie winkels bezocht moeten worden ( niet alles in één super te koop)

arriveren we pas laat in de middag op het strand. meteen plompie in plompie uit, zeetje meer dan glad, een waar eldorado. één minpuntje: het zand, of beter fijn grind,

is zo afgrijselijk heet, zelfs met slippers aan komen die gloeiende steentjes je voetzolen verbranden.

laat gekomen, dus ook laat naar de camping.

vandaag veldsla met dunne speklapjes op het menu. echter.... met de sla niks mis  maar de speklapjes ( onze kok heeft het zwoerd eraf gesneden, waar door de dingen hard en taai zijn geworden) verdwijnen zonder pardon in de kiebelton, ha ha dat rijmt.

algemeen besluit, een afzakkertje op het terras. heb me voor genomen GEEN french coffee te bestellen, kost teveel van mijn nachtrust, nl. dus een dingetje bij de koffie, wat blijkt? zelfde effect, he nou!!! 

lijkt besmettelijk. de vrolijkjes gaan ook aan de opruim/ schoonmaak.

vrijdag.

de opruimwoede van pim en anneke schiet behoorlijk door, zelfs zooo ver dat er vanmiddag niet naar het strand gegaan wordt. dus: de spullen die we  op het strand nodig hebben op lukas parkeren....stoeltjes, badlakens, koelboxje, lees- en puzzelspulletjes, parasol, het gaat allemaal nèt, maar... het gáát.

heerlijk zo dicht bij de zee, dat onze hete hoeven telkens een gofje mee krijgen.

grappie: nu op een heel andere plekje, niet met vier maar met twee man, geen grote blauwe parasol..... en tòch weet onze gijs ons te vinden. nootjes uit de tas en strooien maar.

terug op de camping... hilja en follie, harlingers van de bouleclub, aangekomen, komen straks een borreltje doen.

met zijn allen pizza halen? oke, ook al is het niet onze favoriet, maar  al gehakt uit de vriezer gehaald vanmorgen, dus dat moet toch klaar gemaakt. arie met zijn handen in die prut voor de bekende " arieballen ", de lekkerste die er zijn, en in de electrische-vakantie -buiten -pan bruin ( hier en daar beetje zwart) bakken.

pim trakteert en haalt de pizza's in drie verschillende smaken. zijn zeker lekkerder dan ik verwachtte.

gezellig, flink aan de babbel en de wijn.

zaterdag.

nu is het serieuzere opruimwerk aan de orde, want morgen wordt het " abfahren" 

de eijkjes alles snel met de spaanse slag, de vrolijkjes met meer moed beleid en trouw. 

twaalf uur.... wij vrijwel ingepakt  en omdat we morgen niet ver hoeven rijden

( zo rond de honderd) bewaren  we een deel voor morgen , de vrolijkjes willen Valence bereiken, dus zo vroeg mogelijk vertrekken.

op naar het laatste strandbezoekje van Canet de Mar. stik druk, super weer en super druk. altijd wel een plekkie aan het water. heerlijk. genieten.

om zes uur borreltje bij Hilja en Follie, hebben pas een nagenoeg nieuwe Pilote, prachtig mooi apparaat, reuze praktisch ingedeeld, leefruimte wat aan de benauwde kant, dat wel.  daarna met zijn zessen aan de dis in het restaurant, ons afscheidsmaaltijdje.

zondag 18 ....vaderdag. wel een cadeautje maar vergeet het  in de drukte helemaal te geven.

komt later wel, uiteindelijk blijft het de hele dag nog vaderdag.

klokke kwart voor negen: de vrolijkjes in de startblokken. kus kus, zoen zoen, hand hand...... goeie reis, voorzichtig en meld even waar je vanavond bent.

enfin, af door het zijhek, blijkt, zwaai zwaai, weg zijn ze. toevalligerwijs, o ja, toeval bestaat niet, valt mijn oog op anneke haar tas.... staat voor onze caravan, duidelijk vergeten. shit nou.... ik snel bellen, maar  ha ha hoor haar telefoon in haar tas op nog geen meter afstand. aat en overbuurman als een dolle de camping over rennen om te proberen ze nog in te halen..... zou toch een soort van ramp zijn voor ze. 

gelukkig, ppf ppf het lukt de mannen om ze te waarschuwen.... stoppen geblazen en, thanx thanx.... tas en weg.

11 uur gereed ..  op weg. als de brandweer, N11 goed te doen, komen wel de -tig in frankrijk bekende rotondes tegen. onze chauffeur zegt er geen last van te hebben, dan moet zeker de bijrijder niet zeuren.

hoe dichter bij l'Escala, hoe meer dingen komen ons bekend voor. ook de bekende "sinaasappelvrouwtjes"  met weinig aan, zeg maar, staan "weer voor u klaar".

camping Illa Mateua... alsof we er gisteren nog waren. ook het zeeeer trage tempo komt ons bekend voor. één hele juffrouw aan de balie, die campingplaatsen uitdeelt, maar ook gasten voor de mobilehomes in schrijft. en geloof me: dat gaat even duren.

plekken op het gedeelte waar we eerder stonden: keus uit twee. kijken.....loopt erg  schuin aan alle kanten, we voorzien problemen.

dan een blik op de twee vrije plaatsen op het lagere gedeelte. lijkt och beter, kiezen voor een plaats vlak voor het sanitair. naar de w.c.? de afwas? de douche? nog dichter bij dan thuis.

maar dan........koppelen af..... zien wel dat we een stoepje op moeten, maar ons krijgen ze de pis niet lauw..... plankjes voor de wielen zodat het opstakel minder hoog wordt...... helaas.... wàt er ook  gebeurt: we krijgen hem er niet op. met een aanloopje, zonder aanloopje, wat een regelrechte puinhoop...... gelukkig komt een aardige meneer ff meeduwen. maar wederom: geen resultaat. een tweede aardige meneer kondigt zich aan......helaas....... mover eraf, wellicht gaat ie dan. de toekomstige buurman, een hork van de bovenste plank, staat te glimlachen ..... doet geen poging, maar zegt wel na tien minuten: ja, geen wonder want het neuswieltje zit diep in het zand. waarop één van die aardige meneren zegt: u is een ware vriend, een handje helpen zou geen overdaad zijn. de stemming is gezet, zeg maar. uiteindelijk komt een derde aardige meneer helpen en zijn we gered. 

het toppunt van alles is, dat die kerel, die zijn bek niet open deed en zijn handen niet liet wapperen de brutaliteit heeft om te vragen wanneer we vertrekken? "geen idee, zal blij zijn als ik zo meteen sta"  antwoord ik. hij weer "ja, want wij gaan vrijdag weg en  moeten er dan wel uitkunnen! "  nou ja....... wat een gigaeikel. en passant mompelde ie ook nog "doe maar lekker je ding"    . geen idee wat ie ermee bedoelde.

buren, ook nederlanders, het stikt er hier van, niet thuis. duimen dat zij van een beter soort zijn.....

uurtje rondje met lukas, langs de baai, stervens druk, en langs het plaatselijke fruitwinkeltje.  speciaal voor de kersen, die je overal in hun kistjes aan liggen te lachen.

terug bij de caravan, net aan het water ( we willen ons leven beteren).l...de buren.

man komt meteen naar ons toe: geeft een hand: ik ben Twan, en vrouw, ook een hand: ik ben Margret. praatje, ..... wat een onbegrijpelijk verschil in peoplemen heb je toch.

houden het " water" maar een uurtje vol, toch maar een glaasje... ach een mens moet toch WAT!!

nou ja.... kijk nou!.....komen er drie katten aan. sluipen ... eentje duikt onder het dekzeil van Lukas en gaat op zijn gemakkie op de treeplank wonen. hebben wij weer.

in Canet werden we simpel van de grindjes, zowel op het atrand als op de camping. matjes, caravanvloer, buitenkleed, tussen je tenen, in je badpak....alles vol met dat kleine spul, nu in L'Eacala   overal in en op:  ....zand... zand.....overal zand.......

temperatuur, paar graadjes minder dan in Canet, en de avond is stuk koeler, wat een een betere slaapomstandigheid lijkt te worden.